#121 [แปลเพลง] | สุริยะปราชญ์ -ทฤษฎีสีเลือด- | amazarashi - Cassiopeia Keiryuujo






カシオピア係留所 (ท่าเรือแคสซิโอเปีย)
作詞 คำร้อง ：Akita Hiromu
作曲 ทำนอง ：Akita Hiromu
เพลงพิเศษประกอบมังงะ : สุริยะปราชญ์ -ทฤษฎีสีเลือด-

 生後間もない詩を引き連れ 桑の枝に旋律を括り付け 制服の丈に似合わない 言葉らを鞄に忍ばせて カシオピア係留所の灯りの下 พกบทกวีที่เพิ่งแต่งขึ้นได้ไม่นานไปด้วยกัน ผูกมัดท่วงทำนองเอาไว้บนกิ่งต้นหม่อน เก็บซ่อนถ้อยคำที่ไม่สมกับชุดเครื่องแบบลงกระเป๋า ณ ใต้แสงไฟแห่งท่าเรือแคสซิโอเปีย

逃れられない君の影の常に 逆に 進むべき光

生まれながらに記されてた 足元にある宇宙の影絵

カシオピア係留所の灯りの下

ทิศตรงข้ามของเงาที่ตามติดเธอไม่ห่าง

มักมีแสงสว่างส่องมาจากทางนั้นเสมอ

สิ่งที่ถูกบันทึกไว้ตั้งแต่เกิดมา

คือคำว่าเงาของจักรวาลอยู่ใต้ฝ่าเท้า

ณ ใต้แสงไฟแห่งท่าเรือแคสซิโอเปีย


秘めた意志 急かす未知 受け取って手渡すこと

身を焦がした

この好奇心が身を滅ぼすと

知ったとしても

ความไม่รู้เร่งเร้าให้รับและส่งต่อเจตนารมณ์ที่แอบซ่อนเอาไว้

แม้จะรู้อยู่แก่ใจ

ว่าความอยากรู้อยากเห็นที่แผดเผาอยู่ข้างใน

จะลุกไหม้ทำลายตัวเอง


消えたりしなくて 

どうせ灰になるなら 

いっそ書きとめて

深く沈める 冷たくなる 

胸の奥の方 胸の奥の方

มันจะไม่มีวันหายไป

หากสุดท้ายต้องกลายเป็นเถ้าถ่านอยู่แล้ว

ก็ยิ่งต้องเขียนเพิ่มเข้าไปให้มากกว่านี้

จมดิ่งให้ลึกลงไป จนกายรู้สึกเหน็บหนาว

ลงไปสู่ส่วนลึกของหัวใจ สู่ส่วนลึกของหัวใจ


この世にあるほとんどのものが 

成し遂げた奴らの血の跡としたら

この痛みだけは彼らと似ている

躊躇せず それを書き足せ

その痛みは共通言語だ

หากแทบทุกสรรพสิ่งบนโลกใบนี้

คือรอยโลหิตของบรรดาผู้สำเร็จเป้าหมาย

ก็มีแค่ความเจ็บปวดนี้แหละที่คล้ายกับพวกเขา

ไม่ต้องลังเลสิ่งใด เพียงบันทึกเพิ่มลงไป

เพราะความเจ็บปวดนี้ เป็นภาษาร่วมของเรา


夜空を塞ぐ星座に睨まれて 大きなものの一部だと悟った

だけど迷い、選ぶ意志は 自分の中にあると知って

カシオピア係留所の灯りの下

ถูกกลุ่มดาวคั่นฟ้าราตรีจ้องเขม็งลงมา

จนตระหนักได้ว่าเราก็แค่ส่วนหนึ่งของวัตถุมหึมาเท่านั้น

แต่ผมก็รู้ว่าเจตนารมณ์ที่ลังเลและเลือกมานั้นอยู่ในตัวเราเอง

ณ ใต้แสงไฟแห่งท่าเรือแคสซิโอเปีย


届かないならそれでいい

果たせないことが辛いよ

願うことも吹き消したとき 訪れた闇

でも本当は

แม้จะเอื้อมไม่ถึงก็ไม่เป็นไรหรอก

แต่การไม่สามารถบรรลุเป้าหมายมันเจ็บปวดนะ

เมื่อเราเป่าคำอธิษฐานให้ดับไป

ความมืดมิดก็จะมาเยือน

แต่ความจริงแล้วนั้น


消えたりしなくて

どうせ灰になるなら

いっそ書きとめて

深く沈める 冷たくなる

胸の奥の方 胸の奥の方

มันจะไม่ดับหายไปไหน

หากสุดท้ายต้องกลายเป็นเถ้าถ่านอยู่แล้ว

ก็ยิ่งต้องบันทึกเพิ่มเข้าไป

จมดิ่งให้ลึกลงไป จนกายรู้สึกเหน็บหนาว

สู่ส่วนลึกของหัวใจ สู่ส่วนลึกของหัวใจ


長い旅路 多くの涙と 苦悩の果てに やっと見つけた

原型も時に 容易く盗まれて

痛てえと笑い それを書き足せ その痛みは共通言語だ

ปลายทางของการเดินทางอันแสนยาวนาน

อันมากด้วยน้ำตาและความทุกข์ยาก

ในที่สุดก็ได้พบเสียที

แต่บางครั้งต้นฉบับก็ถูกขโมยไปอย่างง่ายดาย

ได้แต่หัวเราะว่า “เจ็บเป็นบ้าเลย”

นั่นก็เขียนลงไปด้วยสิ

เพราะความเจ็บปวดนั้น คือภาษาร่วมของเรา


それはまだ空が語る以前の

願い達が残した書置き

痛みの堆積が歴史だ

それが僕らの最初の武器

カシオピア係留所の灯りの下

มันคือข้อความที่คำภาวนาทั้งหลายได้ฝากทิ้งไว้

ก่อนที่ท้องฟ้าจะได้บอกเล่าเรื่องราวอะไร

ความเจ็บปวดทับถมกันกลายเป็นประวัติศาสตร์

นี่แหละคืออาวุธแรกของพวกเรา

ณ ใต้แสงไฟแห่งท่าเรือแคสซิโอเปีย


息を止めないで

どうせ灰になるなら

いっそ燃やして

駆動する鼓動 残さず遺す

胸の奥の方 胸の奥の方

อย่าเพิ่งหยุดหายใจนะ

หากสุดท้ายต้องกลายเป็นเถ้าถ่านอยู่แล้ว

ก็ยิ่งต้องแผดเผาให้ลุกโชนขึ้นไป

จังหวะหัวใจเป็นตัวขับเคลื่อน

ให้ส่งต่อสู่รุ่นถัดไปอย่างหมดเปลือก

สู่ส่วนลึกของหัวใจ สู่ส่วนลึกของหัวใจ


この世にあるほとんどのものが

成し遂げた奴らの血の跡としたら

それに立つこの言葉は 過去の誰とも違う

自惚れて それを書き足せ その痛みは共通言語だ

หากแทบทุกสรรพสิ่งบนโลกใบนี้

คือรอยโลหิตของบรรดาผู้บรรลุเป้าหมาย

ถ้อยคำต่อไปนี้จะต่างจากทุกคนในอดีตที่ผ่านมา

จงทะนงตนและเขียนเพิ่มลงไป

เพราะความเจ็บปวดนี้ เป็นภาษาร่วมของเรา

Note : เพลงโปรโมทมังงะเรื่องสุริยะปราชญ์ -ทฤษฎีสีเลือด- (Orb: On the Movements of the Earth) เรื่องราวของผู้คนที่พยายามพิสูจน์ทฤษฎีดวงอาทิตย์เป็นศูนย์กลางของระบบสุริยะ โดยแลกด้วยเลือดเนื้อและชีวิตจากการเดินสวนทางกับความเชื่อทางศาสนา ซึ่งเพลง Cassiopeia Keiryuujo ก็หยิบ 'ความเจ็บปวด' จากการพิสูจน์ความเชื่อของตนเองขึ้นมาพูดถึง พวกเขาเลือกเส้นทางที่ทุกข์ยากและอาจต้องแลกมาด้วยชีวิตเพื่อพิสูจน์ทฤษฎีอันเป็นความจริงของจักรวาล แม้จะรู้ดีว่าความอยากรู้อยากเห็นนั้นจะแผดเผาทำลายตัวเอง แต่พวกเขาก็เชื่อมั่นและส่งต่อเจตนารมณ์นี้สู่รุ่นถัดไป ความเจ็บปวดทับถมกันกลายเป็นประวัติศาสตร์ แต่หยดเลือดที่ทิ้งรอยเอาไว้จะเป็นจิ๊กซอว์สู่ความสำเร็จที่จะขับเคลื่อนโลกใบนี้ให้ก้าวไปข้างหน้า เป็นเพลงที่เขียนถ่ายทอดความมุ่งมั่นและความเจ็บปวดของตัวละครในเรื่องสุริยะปราชญ์ออกมาได้ดีมากค่ะ นอกจากนี้ คุณอากิตะ (นักร้องนำวง amazarashi) ยังกล่าวไว้ว่า การเขียนเนื้อเพลงตามสตอรี่ของเรื่องนี้เป็นอะไรที่ยากมาก จนเขานึกถึงแฟนคลับต่างชาติของ amazarashi ขึ้นมา หลายครั้งเจ้าตัวรู้สึกว่า ถึงแม้จะรู้คนละภาษา แต่ 'ความเจ็บปวด' ก็สามารถสื่อสารถึงกันได้ แม้ว่า สุริยะปราชญ์จะพูดถึงในแง่ของประวัติศาสตร์ แต่ 'ความเจ็บปวด' นั้นเป็นสิ่งที่ก้าวข้ามกาลเวลาทุกยุคสมัย จึงให้ 'ความเจ็บปวด' เป็นคอนเสปต์หลักของเพลงนี้เพื่อที่จะสื่อสารว่า "ความเจ็บปวดเป็นภาษาร่วมของโลกใบนี้" นั่นเองค่ะ

0 Comments